วาฬสีน้ำเงินหมดไปอย่างมากจากกิจกรรมล่าวาฬ

วาฬสีน้ำเงินมีลำตัวยาวและมีรูปร่างเรียว สีเทาอมฟ้าที่เป็นจุดๆ ของพวกมันปรากฏเป็นสีฟ้าอ่อนๆ ใต้น้ำ เพราะฉะนั้นจึงได้ชื่อว่าวาฬสีน้ำเงิน รูปแบบจุดเป็นตัวแปรและสามารถใช้เพื่อระบุบุคคล โดยทั่วไปแล้ววาฬสีน้ำเงินแอนตาร์กติกจะมีขนาดใหญ่กว่าวาฬสีน้ำเงินชนิดย่อยอื่นๆ ตัวอย่างเช่น ในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือและแปซิฟิกเหนือ วาฬสีน้ำเงินสามารถเติบโตได้สูงถึง 90 ฟุตและหนักกว่า 100,000 ปอนด์ แต่ในแอนตาร์กติก พวกมันสามารถสูงได้ถึง 110 ฟุตและหนักกว่า 330,000 ปอนด์ เช่นเดียวกับวาฬบาลีนตัวอื่นๆ โดยทั่วไปแล้ววาฬสีน้ำเงินตัวเมียจะมีขนาดใหญ่กว่าตัวผู้ พฤติกรรมและอาหาร วาฬสีน้ำเงินบางครั้งว่ายเป็นกลุ่มเล็กๆ แต่มักพบตัวเดียวหรือเป็นคู่ โดยทั่วไปแล้วพวกมันจะใช้เวลาช่วงฤดูร้อนหาอาหารในน่านน้ำขั้วโลกและทำการอพยพระยะยาวไปยังน่านน้ำเส้นศูนย์สูตรเมื่อฤดูหนาวมาถึง โดยปกติแล้ว วาฬสีน้ำเงิน จะว่ายน้ำด้วยความเร็วประมาณ 5 ไมล์ต่อชั่วโมงในขณะที่พวกมันกำลังหาอาหารและเดินทาง แต่สามารถเร่งความเร็วได้มากกว่า 20 ไมล์ต่อชั่วโมงสำหรับการระเบิดสั้นๆ พวกมันเป็นหนึ่งในสัตว์ที่ส่งเสียงดังที่สุดในโลก เปล่งเสียงเป็นจังหวะ เสียงครวญคราง และเสียงครวญครางเป็นชุด และเชื่อกันว่าในสภาวะทางสมุทรศาสตร์ที่ถูกต้อง เสียงที่เปล่งออกมาจากวาฬสีน้ำเงินสามารถได้ยินโดยวาฬตัวอื่นที่อยู่ห่างออกไปถึง 1,000 ไมล์ นักวิทยาศาสตร์คิดว่าพวกเขาใช้การเปล่งเสียงเหล่านี้เพื่อสื่อสารและร่วมกับการได้ยินที่ยอดเยี่ยม บางทีอาจจะเป็นการนำทางด้วยโซนาร์ในความลึกของมหาสมุทรอันมืดมิด